Namaste vanuit de bergen

Namaste familie, vrienden en mensen die geïnteresseerd zijn :)

Op het moment ben ik in een mini dorpje ergens in het Annapurna gebergte. Ik zit op een dakterras met mega mooi uitzicht. Links van me zie ik twee kale en besneeuwde bergtoppen en rechts groene ronde bergen, die steeds vager worden hoe verder ik kijk door de mist. Af en toe een paar huisjes en hellingen vol met terrasbouw. De zon schijnt en er staat een zachte wind waardoor de gekleurde Nepalese vlaggetjes mooi meebewegen. Heel vredig, rustig en idyllisch dus. Maar af en toe stiekem ook wel een beetje saai. Hoe ben ik hier nou gekomen?

M'n avontuur begon 18 december, samen met Roel en Benjamin. Na twee vluchten en een mega lange overstap, wachtten de boys me al op in Kathmandu. Vanuit het busje naar het hotel vielen me gelijk een paar dingen op: er zijn heel erg veel mensen, er is overal stof en viezigheid en het verkeer is mega chaotisch. Heel veel getoeter, scooters die overal tussendoor racen en te veel mensen in/op/aan een busje. Best anders in vergelijking met het keurige, georganiseerde, schone Nederland.

De 1e 3 nachten sliepen we in een hotel in de buurt Thamel. Mega druk, vol met leuke winkeltjes waar je de perfecte hippie-wereldreiziger-outfit kan scoren of je gear voor een trekking in de Himalaya. Tijdens het rondlopen waren we als westerlingen wel echt een attractie (vooral Roel die bijna 2 keer zo lang is als de gemiddelde Nepalees) en wordt er op elke hoek van de straat heel vriendelijk "wanna buy hasj" in onze oren gefluisterd.

Heel erg blij waren we wel toen we weggingen uit Kathmandu om naar Pokhara te gaan. Vanuit de bus zag ik eerst nog mensen die met hun slippers in de kou rondom een vuurtje warm probeerden te worden. Later veranderde het uitzicht naar wat vrolijkers en mooiers, zoals vredige bergdorpjes langs een rivier en prachtig landschap. Ik heb m'n ogen uitgekeken tijdens deze hobbelige 8 uur durende rit en eenmaal aangekomen in Pokhara was ik dan ook prima door elkaar geschud.

Toen we uit de bus stapten werden we gelijk belaagd door mannetjes met visitekaartjes van hun hotel (heel triest, dat ze mensen moeten smeken om in hun hotel te slapen :( ). Snel kozen we de man met het mooiste praatje en vluchtten weg uit de groep. Het praatje klopte gelukkig wel, er was inderdaad een prima warme douche namelijk (halleluja). De eigenaar van het hotel is erg aardig en voorzag ons van alles wat we wilden. Ook hielp hij ons aan een gids en een plan voor de trekking. Een 10-daagse tocht naar Annapurna basecamp en weer terug.

24 december begonnen we met onze gids Resham te lopen. Al snel gingen de truien uit en liepen we te zweten met die backpacks op onze rug. De hel begon pas echt toen we een trap met maar liefst 3500 treden moesten beklimmen. Echt heel erg leuk vond ik dat! Ik was prima dood na de eerste dag lopen. Kerstavond hebben we doorgebracht in Ulleri (1960m), wat best gek voelde. De volgende dagen gingen een stuk soepeler dan de eerste dag. We liepen langs dorpjes, boerderijen, staken rivieren over, liepen over terrassen en door bossen langs smalle paadjes. Af en toe kwamen we andere trekkers tegen met hun gidsen en dragers (heel naar, 1 klein Nepaleesje met veel te veel backpacks. Maar wel goed dat ze dan een baan hebben. Heel dubbel gevoel). We liepen na Ulleri naar Ghorepani (2800m) en bekeken de zonsondergang op Poonhill (3210m). Daarna liepen we naar Tadapani (2660m) en Chomrong (2200m).

Na een paar dagen besloot ik toch om niet helemaal mee te gaan naar basecamp. De boys lopen veel sneller en ondanks dat ze altijd heel lief op me wachtten, voelde ik me toch een beetje opgelaten. Ook word ik vrolijker om de mensen die hier leven te bekijken en te zijn in een groene omgeving dan die kale hoogte. Dus nu zit ik hier, in Jhinu Danda (1760m) een dorpje met een hotspring in de buurt. Ik schrijf, lees 100 keer wat ik schrijf en ga naar die hotspring. Snap nog steeds niet hoe er nou dat heerlijke warme water uit een berg komt. Ik was alweer bijna vergeten hoe een warme douche aanvoelde en hoe het is om schoon haar te hebben. De gids heeft erg goed voor me nagedacht over waar ik op de boys zou moeten wachten!
Als het goed is komen ze morgen aan en lopen we daarna nog twee dagen, terug naar Pokhara :)